در تصاویر بدست آمده درمحدوده نور مرئی ، NCG1132فقط به صورت یک کهکشان بیضی گون منفرد مشاهده می شود.ولی این تازه اول ماجرا است.دانشمندان دریافته اند که این کهکشان در یک هاله عظیم از ماده تاریک قرار دارد، این مقدار ماده تاریک معمولا در گروه ده تایی و صدتایی از کهکشان ها یافت می شوند.
این کهکشان نیز مقدار زیادی تعشعشات ایکس دارد که از مقادیری زیادی گاز انتشار می یابد.این مقدار تشعشعات نیز فقط در گروه های عظیم شامل صدها کهکشان یافت می شود.این پرتوهای ایکس به اندازه ایی در فضا انتشار یافته است که ده بار بزرگتر از شعاع 120000سال نوری خود کهکشان در نور مرئی است.این مقدار پرتو ایکس که از این کهکشان انتشار می یابد به اندازه تشعشات یک گروه کامل کهکشان می باشد.
مبدأ و سرچشمه این گروه فسیلی هنوز به صورت یک معما باقی مانده است.اما به احتمال زیاد این گروه فسیلی باقی مانده غذای یک کهکشان دیوانه همجنس خوار است که همسایه های دیگر خود را بلعیده است. احتمال ضعیف تر آنکه این ها اجسام کمیابی هستند که در یک برهه زمانی شروع به شکل گیری کرده و به طریقی رشد کهکشان کوچکتر متوقف شده و کهکشان بزرگتر کامل شد.
بسیاری از کهکشان ها در گروه هایی استقرار دارند که توسط نیروی های گرانشی به یکدیگر متصل شده اند و همچنین کهکشان راه شیری نیز جزئی از این گروه های محلی کهکشانی است.گاهی اوقات نیروی گرانشی بیش از حد سبب می شود که این کهکشان ها به یکدیگر برخورد نمایند و سرانجام در یک کهکشان ادغام شوند.مدارک شواهد محکمی وجود دارد که کهکشان راه شیری نیز یکی از کهکشان های همجنس خواری است که در طول زندگی خود کهکشان کوچکتر بسیاری را بلعیده است.
و به این طریق هریک از این کهکشان های همجنس خوار ستارهای یکدیگر را به ارث می برند. در این تصویر هابل مشاهده می شود که در اطراف کهکشان NGC1132هزاران خوشه کروی قدیمی وجود دارد که همانند گردش زنبورهای عسل در اطراف کندو در اطراف این کهکشان درحال گردشند.این خوشه های کروی به احتمال بسیار نجات یافته گان کهکشان های پدر و مادر همجنس خوار خود هستند که خود آن ها نیز توسط NGC1132بلعیده شده اند.در پس زمینه این کهکشان پرده ایی گیج کننده از کهکشان ها وجود دارد که درفاصله دورتری قرار دارند.
کهکشان NGC1132 درفاصله تقریبا 320 میلیون سال نوری و در صورت فلکی نهر(Eridanus)قرار دارد.